من همون زنی هستم که میتونست دهه ی بیست باشه

سبزی خوردن رو میذارم توی چرخ دستی کنار بقیه ی خریدهام و حالا من شبیه تصورات چند پیشم هستم . زنی متاهل با سبد چرخ دار پر از خرید توی خیابون پاییزی .زنی که بعد از ظهر هاش حالا کتری روی اجاقش نباشه کتری برقیش قل میخوره . اون کنار بخاری لم نداده باشه روی کاناپه نشسته و کتاب میخونه . سوزن خیاطی دستش نباشه قلموی آبرنگ دستش هست دیسک گرامافون هم نچرخه , صدای موسیقی از گوشیش  قطع نمیشه . حیاط بزرگ و گلدون دور حوض نداشته باشه گلدونهای رنگی و گلهای کوچیک داره که آبشون بده و دلش آروم شه .

من کتاب میخونم و چای دم کشیده مزه میکنم و فکر میکنم ,واقعا من اونقدر سرم شلوغ نیست که نتونم از خوردن یک چای و خوندن یک کتاب لذت نبرم .